Smutny, bajkowy świat, pełen zadumy nad ludzkim losem

Tego artysty elblążanom nie trzeba przedstawiać. Jeden z najbardziej im znanych, cenionych, rozpoznawalnych i z pewnością lubianych. W relacjach z ludźmi zawsze spokojny, serdeczny i niezwykle cierpliwy. Mimo sędziwego wieku - przeżył 87 lat, Jego odejście było i długo jeszcze pozostanie bolesnym zaskoczeniem.

Janusz Hankowski był wierny swojej wcześnie obranej drodze twórczej. Niestrudzenie malował i „wydrapywał” cebulaste cerkwie i Don Kichoty o frasobliwych spojrzeniach, melancholijne odrealnione krajobrazy z wiatrakami i pustymi polami. Wykreowany przez niego bajkowy, aczkolwiek smutny świat, niósł zawsze zadumę nad ludzkim losem. Urzekło to wielu odbiorców.

Patrząc z perspektywy czasu na swoje dokonania wyznał: "Widzę na przykład u kogoś dwa, trzy moje obrazy, ja się ciągle dziwię, że to ja zrobiłem, że tyle zrobiłem i że to jeszcze nie jest głupie. Cały czas jakoś... zachwycam się sobą, ale to nie jest w sensie, że się zachwycam, ale że jestem taki „zaniebiony”."

Prezentowana wystawa jest niewielkim wycinkiem prac Janusza Hankowskiego, będących w kolekcjach wielu elblążan - wiernych mu przyjaciół.

Janusz Hankowski urodził się w 1933 roku w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1951-55 studiował etnografię na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom uzyskał w pracowni prof. Stanisława Teisseyre`a w 1963 roku).

Od lat 60. był aktywnym uczestnikiem w życiu kulturalno-artystycznym Elbląga. Współzałożyciel i twórca nazwy Galerii EL, a także współzałożyciel Elbląskiego Towarzystwa Kulturalnego oraz pomysłodawca Salonów Elbląskich.

Prace na wystawę użyczyli: Wanda Bożeńska, Robert Butzke, Brenda i Marek Golikowie, Bożenna Janikowska, Jakub Hankowski, Marta Kaszubowska, Grażyna Komorska, Halina Różewicz-Książkiewicz, Maria Barbara i Janusz Ufnalewscy, Nina i Jerzy Wojewscy, Bożena i Alfred Zienkiewiczowie.