Elbląg. Bezrobocie wśród niepełnosprawnych

Wśród bezrobotnych, zarejestrowanych w urzędach pracy województwa warmińsko-mazurskiego, jest 2065 osób niepełnosprawnych. Kolejnych 2250 osób niepełnosprawnych poszukuje pracy, utrzymując się z minimalnych rent, za które trudno godziwie żyć.

Niepokojące jest to, że rosnącej liczbie bezrobotnych i poszukujących pracy towarzyszy zmniejszająca się z roku na rok ilość ofert pracy dla tych osób. Coraz mniej firm zainteresowanych jest zatrudnianiem osób niepełnosprawnych. Również i sami bezrobotni niechętnie sięgają po pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Wielu nie jest w stanie spełnić stawianych im wymagań.

Problemowi bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych poświęcona była wczorajsza debata, która odbyła się w elbląskim urzędzie miasta. Zorganizowali ją Elbląska Rada Konsultacyjna Osób Niepełnosprawnych oraz Warmińsko-Mazurski Sejmik Osób Niepełnosprawnych.

Wczorajsza debata nie była pierwszą próbą znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak przeciwdziałać bezrobociu wśród niepełnosprawnych, których przemiany ustrojowe w naszym kraju i pogarszająca się sytuacja na rynku pracy dotykają najbardziej. Już w lutym odbyła się w Elblągu debata na ten temat. We wczorajszej dyskusji uczestniczyli przedstawiciele urzędów, instytucji, pracodawców i organizacji społecznych z całego województwa.
- Jedną z ważniejszych przyczyn braku miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych jest dekoniunktura na rynku, niepewna sytuacja pracodawców i zbyt duże obciążenia podatkowe - mówiła Elżbieta Szczesiul-Cieślak z Elbląskiej Rady Konsultacyjnej Osób Niepełnosprawnych. - Wielu osobom trudno jest znaleźć pracę ze względu na brak odpowiednich kwalifikacji.

Jak wynika z danych, zdecydowana większość niepełnosprawnych bezrobotnych posiada zaledwie podstawowe wykształcenie. Z drugiej strony dostęp młodzieży niepełnosprawnej do edukacji nadal jest ograniczony.
Według niektórych uczestników debaty, utrudniony jest także dostęp bezrobotnych do organizowanych szkoleń i przekwalifikowań. Wiele osób nie może podnieść swoich kwalifikacji, gdyż nie ma na to pieniędzy. Brakuje też przepływu informacji na temat szkoleń i ofert pracy pomiędzy urzędami a organizacjami pozarządowymi, zrzeszającymi osoby niepełnosprawne.
Z drugiej strony coraz więcej bezrobotnych, w tym również niepełnosprawnych, to osoby długotrwale pozostające bez pracy.
- Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych mógłby uruchomić jakiś program celowy, z którego finansowane byłyby projekty łagodzące skutki długotrwałego bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych - zaproponowała Teresa Bocheńska, elbląska radna i działaczka społeczna.

Sporo uwagi poświęcono też pogarszającej się sytuacji wielu zakładów pracy chronionej.
- Nasza spółdzielnia zatrudnia 220 osób, z czego prawie 200 stanowią pracownicy niepełnosprawni - mówił Jerzy Wilk, prezes Elbląskiej Spółdzielni Niewidomych Elsin. - W ostatnich latach zabierano nam kolejne ulgi. Teraz prawdziwym gwoździem do trumny może się okazać ustawa o pomocy publicznej dla przedsiębiorstw, która dziwnym trafem działa wstecz. Dzięki nowym przepisom od stycznia nie dostaliśmy ani złotówki dofinansowania z należnych nam pieniędzy za zatrudnianie m.in. osób niewidomych i upośledzonych umysłowo. Jeśli nic się nie zmieni, wiele zakładów pracy chronionej po prostu może przestać istnieć. A kto w Elblągu zatrudni wówczas np. stu niewidomych?

Przedstawiciele Urzędu Wojewódzkiego, urzędów pracy i PFRON próbowali przekonać uczestników debaty, że mimo wszystko są programy i pieniądze na przeciwdziałanie bezrobociu i wspieranie przedsiębiorstw, tworzących nowe miejsca pracy. Sami przyznawali jednak, że pieniędzy przekazywanych na ten cel z budżetu państwa jest o wiele za mało. Poza tym zmian wymaga wiele ustaw i przepisów wykonawczych.