Żywopłot z kwitnących krzewów to praktyczna ozdoba ogrodu. Co wybrać, żeby długo kwitło? Sprawdź, jak go pielęgnować i przycinać

Żywopłot to ważny element każdego ogrodu. Nie tylko skutecznie chroni naszą prywatność, ale może też zasłaniać mało efektowne części ogrodu, a także dzielić przestrzeń na strefy. Zakładając żywopłot, zwykle decydujemy się na krzewy o ozdobnych liściach, jednak jeszcze bardziej efektowną, żywą ścianę uzyskamy, wybierając rośliny kwitnące.

Jednymi z najpopularniejszych są tawuły wczesne i szare (np. „Grefsheim”), a też mniej znana tawuła Van Houtte'a. Wszystkie kwitną wiosną, niemal całkowicie pokrywając się białymi kwiatami. Są mało wymagające i chociaż preferują słoneczne stanowiska i żyzne, próchnicze gleby, poradzą sobie też w półcieniu i na słabszym podłożu. Dobrze znoszą także suszę i niskie temperatury.

Tawuły kwitnące wiosną mają wspaniały, kaskadowy pokrój, dlatego najlepiej prezentują się bez przycinania, ale jeśli zależy nam na bardziej uporządkowanym żywopłocie, powinniśmy przyciąć je tuż po kwitnieniu (pędy skraca się o ok. 1/3 długości).

Piękny żywopłot uzyskamy też z lilaka pospolitego, który kwitnie wprawdzie tylko w maju, za to rozwija piękne, pachnące kwiaty, zebrane w duże, wiechowate kwiatostany. Musi być jednak systematycznie przycinany, bo w przeciwnym razie mocno się rozrośnie i stworzy mało efektowne zarośla (nawet do 3-4 m wys.). Podobnie jak poprzednie gatunki, zakwita wiosną, więc trzeba go ciąć zaraz po kwitnieniu. Lilaki najlepiej czują się na słonecznym stanowisku i żyznej, próchniczej glebie o zasadowym odczynie pH, ale poradzą sobie też w półcieniu i na słabszym podłożu. Są też dostatecznie odporne na mróz.

Podobne wymagania i walory ozdobne jak poprzednie gatunki, mają też forsycje pośrednie, jaśminowce wonne i żylistki szorstkie, które także doskonale nadają się na kwitnące żywopłoty. Wszystkie kwitną wiosną, więc wymagają przycinania zaraz po kwitnieniu.

Wspaniale kwitnący żywopłot otrzymamy też z krzewuszki cudownej, która późną wiosną (maj-czerwiec) obsypuje się licznymi, barwnymi kwiatami. Krzewuszka jest jednak dość wymagająca, gdyż oczekuje słonecznego, ciepłego stanowiska oraz żyznej, próchniczej, lekko wilgotnej gleby. Nie lubi suszy i źle czuje się w cieniu. Nie jest też w pełni mrozoodporna i w surowe zimy może przemarzać.

Sprawdź: Czy żywopłot z tui to dobry pomysł? Czy te rośliny trują i przyciągają kleszcze? Wyjaśniamy!

Ciekawy i długo kwitnący żywopłot uzyskamy też z hortensji bukietowych, które zachwycają dużymi, stożkowymi kwiatostanami. Ponieważ kwitną latem na pędach tegorocznych, przycina się je wiosną i to dość mocno (nad 4-5 oczkiem). Hortensje bukietowe oczekują słonecznego lub półcienistego stanowiska i żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby o lekko kwaśnym odczynie pH. Na słabych, suchych glebach i w cieniu mogą sobie nie poradzić, dlatego w takich miejscach lepiej ich nie sadzić. Rośliny są natomiast dostatecznie odporne na mróz.

Niezwykle efektownie wygląda też żywopłot z hortensji ogrodowej o dużych, kulistych, barwnych kwiatostanach. Nie wszędzie jednak będzie można się nim cieszyć, gdyż krzewy nie są w pełni mrozoodporne, a ich pąki kwiatowe bywają uszkadzane przez wiosenne przymrozki. Rośliny wymagają też półnienistych stanowisk i żyznej, próchniczej, lekko wilgotnej gleby o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie pH. Te hortensje kwitną na pędach ubiegłorocznych, dlatego zwykle się ich nie przycina, a jeśli wymagają korekty, skraca się ich pędy zaraz po kwitnieniu.

Atrakcyjny i długo kwitnący (czerwiec-październik) żywopłot możemy też uzyskać z pięciornika krzewiastego, jednak nie będzie on wyższy niż ok. 1,2-1,5 m. i to tylko wtedy, gdy wybierzemy odpowiednie odmiany (np. „Jackman's Variety”). Pięciornik oczekuje słonecznego stanowiska i żyznej, próchniczej, stale lekko wilgotnej gleby, ale poradzi sobie też w półcieniu i na każdej typowej glebie ogrodowej. Aby jednak każdego roku kwitł obficie, wczesną wiosną (marzec-kwiecień) należy go przyciąć (pędy skraca się o 1/3).

Na kwitnące żywopłoty nadają się też pęcherznice kalinolistne, które mocno się krzewią, dobrze znoszą niskie temperatury i mają małe wymagania uprawowe. Ponieważ kwitną wiosną (maj-czerwiec), przycina się je zaraz po kwitnieniu, skracając ich pędy o ok. 1/3 i co kilka lat usuwając najstarsze (najlepiej kwitną na pędach 2-3 letnich).