Wysoczyzna Elbląska - jej uroki cenił cesarz Wilhelm II. To tu, w Kadynach, znajdował się jego pałac letni

Z leśnikiem z Nadleśnictwa Elbląg odwiedziliśmy, w ramach naszych letnich spacerów z leśnikami, prezentującymi uroki nadleśnictw Pomorza: dęby znajdujące się w rezerwacie przyrody "Kadyński Las", grodzisko "Wały Tolkmita", rezerwat rzeki Stradanki oraz park pachnicowy.

Królem Kadyńskiego Lasu jest Dąb Bażyńskiego

Rezerwat Kadyński Las obchodzi w tym roku 50 rocznicę powstania. W 1972 roku stworzono go na obszarze ponad 8 hektarów dla, jak podano, „zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu starego lasu bukowego”.

„Kadyński Las” znajduje się na zapleczu zabytkowego zespołu pałacowego w Kadynach. Znajdują się tu wiekowe buki, jesiony, dęby, wiele z nich to pomniki przyrody. W pobliżu rezerwatu przebiega aleja dębowa, w której rośnie m.in. okazały Dąb Bażyńskiego.

Dąb Bażyńskiego to jeden z najstarszych (ma około 740 lat) i najgrubszych dębów (obwód na wysokości 1,3 m, czyli tzw. pierśnicy, wynosi około 10 m) w Polsce. To dąb szypułkowy, który został ustanowiony pomnikiem przyrody jeszcze w 1962 roku.

Poza wiekowymi dębami w rezerwacie warto zobaczyć (o ile ma się szczęście) rzadkie i ciekawe rośliny chronione, m.in.: gnieźnika leśnego, kruszczyka sinego i lilię złotogłów.

Grodzisko "Wały Tolkmita" jedno z najstarszych grodzisk w Polsce

Rezerwat "Kadyński Las" wchodzi w skład Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej, na terenie którego znajduje się grodzisko „Wały Tolkmita”. Stanowi ono pozostałość potężnego szerokiego na 140 m i długiego na 340 m grodu Prusów z wczesnego średniowiecza a wcześniej osady kultury łużyckiej. Dobrze zachowane zostały tu wały i fosy otoczone urwiskami jarów rzeki Stradanki. Znaleziska archeologiczne dowodzą, że gród istniał tu już w okresie 800-400 lat przed Chrystusem. Archeolodzy znaleźli tu dużą ilość kości zwierząt hodowlanych, ceramikę, świadectwa odlewania metali, kowalstwa, obróbki kamienia i kości, żelazne sierpy i groty oszczepów. Żelazo wytapiano z rud darniowych w dymarkach z gliny.

Rezerwat Przyrody "Dolina Stradanki" - górski krajobraz w pobliżu morza

Grodzisko leży na terenie Rezerwatu Przyrody „Dolina Stradanki” powołanego celu zachowania unikatowego, niezwykłego krajobrazu doliny rzeki Stradanki z dobrze zachowanymi fragmentami naturalnych ekosystemów leśnych ze stanowiskami rzadkich roślin oraz zwierząt, w szczególności ptaków. Będąc tu nie sposób nie zwrócić uwagi na roślinność. Znajdziemy tu pióropusznika strusiego, wawrzynka wilczełyko, tojada dzióbatego, podkolana białego oraz zielonawego, kruszczyka szerokolistnego oraz sinego, gnieźnika leśnego oraz listerę jajowatą.

Celem ochrony rezerwatowej w tym urokliwym miejscu jest: zachowanie i ochrona unikatowego krajobrazu doliny Stradanki z siecią bocznych dolinek oraz porastającego te tereny lasu bukowego, ochrona stanowisk chronionych i rzadkich gatunków roślin, ochrona zwierząt głównie awifauny.

W rezerwacie „Dolina Stradanki" na szczególną uwagę zasługuje piękny, podgórski, a momentami nawet górski krajobraz. Głęboka dolina strumienia Stradanka stanowi główną oś rezerwatu. Dopływy Stradanki tworzą sieć głębokich dolin erozyjnych. Teren ten porośnięty jest głównie lasem bukowym, a dna dolin zajmują łęgi.

Leśnicy ruszyli na ratunek pachnicy

Na terenie Leśnictwa Nowy Wiek pod Tolkmickiem powstał „Park Pachnicowy” czyli sztuczne siedlisko dla zagrożonego wyginięciem gatunku chrząszcza - pachnicy dębowej. Środowiskiem rozwoju pachnicy są
próchnowiska tworzące się pniach starych drzew liściastych. Znalazły tam schronienie larwy tych owadów, przeniesione z drzew wyciętych przy rozbudowie drogi. Stworzenie sztucznego siedliska dla pachnicy jest projektem innowacyjnym w skali kraju. Larwy owadów umieszczono w specjalnych "domkach", zbudowanych z pni starych lip, które połączono klamrami. Wkopano je głęboko w ziemię i nakryto drewnianymi daszkami, żeby nie traciły potrzebnej owadom wilgoci oraz by nie były zalewane przez deszcze. Owady z czasem powinny rozprzestrzenić się na stary drzewostan w okolicy i pobliskie aleje przydrożne. Projekt realizowany jest przy współpracy Nadleśnictwa Elbląg i Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.

Chroniąc pachnicę zapewniamy byt wielu innym gatunkom wpływając na wzrost różnorodności biologicznej.

To już koniec spaceru, albo raczej jego prologu. W kolejnych odcinkach przedstawimy bardzie szczegółowo każde z odwiedzanych przez nas razem z leśnikiem miejsc. Pamiętajcie jednak - nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu przyrodą.

Do zobaczenia na szlaku!